De (chronische) tenniselleboog
De naam tenniselleboog is ontstaan omdat men deze blessure vroeger, toen er nog gespeeld werd met de zware houten rackets, frequent zag bij tennissers. Een tenniselleboog komt echter even frequent voor bij mensen die niet tennissen.
Hoe ontstaat het?
De tenniselleboog is het meest voorkomende overbelastinglsetsel van de elleboog, rond de één op honderd volwassenen krijgt ermee te maken. Vroeger werd deze aandoening voornamelijk toegeschreven aan sportbeoefening (voornamelijk sporten zoals tennis of andere racketsporten). Steeds meer zijn arbeidsomstandigheden, welke bestaan uit repetitieve bewegingen van hand, pols en voorarm, aanleiding tot de overbelasting.
Een plots trauma kan ook, maar eerder zelden, een tenniselleboog initiëren. Zulk plots trauma gebeurt noga l eens op het werk en gaat gepaard met een acute scheur in de peesaanhechting.
Wat is het?
Het gaat in feite om een ontsteking (= tendinose) van de gemeenschappelijke peesaanhechting van de spieren die zorgen voor het strekken van de pols.
Zo’n ontsteking kan ontstaan door een overbelasting, maar ook spontaan. "Risico"-activiteiten zijn deze handelingen waarbij er steeds dezelfde beweging wordt gemaakt of waarbij deze spieren erg belast worden. Tennissen, poetsen, schilderen, ramen wassen, schroeven indraaien zijn enkele van de vele activiteiten die aanleiding kunnen geven tot een ontsteking.
Een tenniselleboog komt even frequent voor bij mannen en vrouwen.
Wat zijn de klachten?
De patiënt klaagt van pijn over de buitenzijde van de elleboog. Vaak kan de pijn worden uitgelokt door specifieke handelingen zoals het bij het duwen op een deurklink, het uitgieten van een thermos met gestrekte arm, het opheffen van de pols enz.