Letsels door slijtage

Achillespeesontsteking

De Achillespees is een van de sterkste pezen in het lichaam . Deze pees gaat uit van de spieren achteraan in het onderbeen en hecht aan op het hielbeen.  Een ontsteking van de achillespees komt vaak voor. We onderscheiden hierin 2 grote groepen: een eerste groep zijn jonge sportieve patiënten die hinder ondervinden, vaak in de periode dat ze hun sportactiviteiten opbouwen: bv bij beginnen met tennissen of bij vergroten van hun loopafstand. De ontsteking zit hier vooral in het vlies rond de pees( het paratenon ). De pees zelf vertoont geen echte problemen en dit is een duidelijk overbelastingsletsel. Een tweede groep patiënten is eerder van middelbare leeftijd en ondervindt hinder bij matige sportactiviteiten, of zelfs in het dagelijkse leven. Bij deze patiënten is er een factor leeftijdgebonden degeneratie (slijtage) van de pees zelf die meespeelt. Een pees is veel minder goed doorbloed dan spieren. Hierdoor duurt het herstelproces langer en verloopt dit vaak moeizamer.

Symptomen

Achillespeesproblemen geven pijn achteraan in het onderbeen. De pijn treedt initieel vooral op bij begin en na beëindigen van sportactiviteiten , maar kan later meer continu aanwezig zijn en kan sporten of zelfs normaal stappen onmogelijk maken. Ook ochtendpijn klachten zijn frequent aanwezig, de eerste stappen na het slapen zijn vaak pijnlijk.

Vaak is er een pijnlijke verdikking voelbaar in de pees. Dit komt vaker voor bij oudere patiënten met degeneratie van de pees.

Diagnose

Meestal is de diagnose zeer duidelijk door het verhaal en het onderzoek en kan een behandeling worden ingesteld zonder verdere onderzoeken.

Bijkomend wordt soms een echografie genomen om de ernst van de ontstekingsreactie in te schatten. Op een radiografie zijn soms verkalkingen zichtbaar aan de aanhechting van de pees.

Behandeling

In eerste instantie proberen we dit probleem niet-operatief aan te pakken.

De eerste stap in de behandeling van een achillespeesprobleem is oefentherapie. In de eerste plaats moet de pees zo goed mogelijk gestretcht worden. Een pees die te kort is, is veel vatbaarder voor overbelasting en inflammatie en zal dus heel moeilijk helen. Een pees die ontspannen is en goed op lengte, geneest veel beter. Er is ook minder kans op herval als de achillespees goed gestretcht is.  Daarnaast moeten oefeningen worden uitgevoerd die de pees gaan versterken. Dit heet eccentrische tonificatie van de achillespees. Het is belangrijk deze oefeningen op de juiste manier uit te voeren om geen verdere overbelasting te veroorzaken. Vaak wordt daarom de hulp van een kinesist ingeschakeld.

Sstretching van de achillespees
Sstretching van de achillespees

Het gebruik van een ophogende hielcup in de schoen zorgt ervoor dat de pees wat ontspannen wordt en dat de schokbelasting wordt verminderd. Soms kunnen op maat gemaakte steunzolen nuttig zijn zeker als uw voeten statiek (srtand) afwijkingen vertonen. Het is dan zinvol om deze tijdens het sporten te blijven dragen.

Vaak is heel wat geduld en doorzetting nodig voor de behandeling succesvol is en moeten de oefeningen 3-4 maanden worden volgehouden. Hoe langer de klachten aanwezig zijn, hoe langer de symptomen zullen blijven aanhouden.

Medicatie (ontstekings remmers) zijn enkel in de begin faze tijdelijk nuttig , hoe langer en chronischer het probleem hoe minder zinvol medicatie is.

Als u niet verlost geraakt van uw pijn , kan chirurgie overwogen worden. Afhankelijk van de ernst van uw probleem, zijn er verschillende mogelijkheden.

  • Bij beperktere afwijkingen kan een percutane release gebeuren. Dit betekent dat via enkele kleine sneetjes de peesschede wordt opengemaakt om de pees meer ruimte te geven. Uiteraard heeft ook hier het herstel tijd nodig na de ingreep. Een gipsimmobilisatie is echter niet nodig en u mag onmiddellijk stappen op de geopereerde voet.
  • Een release kan ook meer uitgebreid gebeuren via een grotere incisie. Bij deze techniek wordt de pees vrijgemaakt en wordt het ontstoken of degeneratieve weefsel verwijderd. Afhankelijk van de kwaliteit van het overgebleven peesweefsel moet er al dan niet een verstevigende hechting gebeuren. Dit bepaalt ook of u na de operatie een gips krijgt of niet.
  • Een laatste techniek is voorbehouden voor een langbestaande achillespeesontsteking waarbij de kwaliteit van de pees onvoldoende is. De buigspier van de grote teen wordt dan gebruikt om de pees te versterken. Deze ingreep is uitgebreider dan de voorgaande en gipsimmobilisatie na de ingreep is  altijd nodig.