Wat is een polsfractuur?
Met een polsfractuur wordt meestal een breuk van het spaakbeen (radiusfractuur) bedoeld. Soms is met deze breuk ook de ellepijp gebroken (dus de 2 beenderen van de onderarm).
Hoe ontstaat een polsfractuur?
Een polsfractuur wordt meestal veroorzaakt door een val op de uitgestrekte hand. De manier waarop de stukken van de breuk zich verplaatsen, wordt b epaald door de manier waarop de kracht van de val in de pols wordt overgebracht.
Bij oudere patiënten speelt een slechte botkwaliteit vaak mee. Door botontkalking of osteoporose wordt het bot zwakker, waardoor het sneller kan breken bij een val.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Om een polsfractuur vast te stellen is een radiografie van de pols noodzakelijk. Hierbij wordt gelet op de plaats van de breuk (in of naast het gewricht) en de verplaatsing van de breukfragmenten. Complexe breuken, die ook in het gewricht doorlopen, houden ook ondanks adequate behandeling een risico op verstijving en vroegtijdig ontstaan van polsarthrose in.
Wat zijn de behandelingsmogelijkheden?
Polsfracturen kunnen zowel conservatief als operatief behandeld worden. Alles is afhankelijk van het type breuk en de eisen die de patiënt aan de pols stelt.
- Conservatieve behandeling: gips. Meestal wordt deze behandeling gekozen bij onverplaatste breuken. Een open gips wordt aangelegd op de spoedgevallendienst. De eerste dagen na het oplopen van een breuk kan nog zwelling optreden en dit is zonder problemen mogelijk in een open gips. Na ongeveer een week komt u terug op de gipskamer. Een controle radiografie wordt dan gemaakt om de stand van de breuk te herevalueren. Indien deze inderdaad onverplaatst is gebleven, kan een nieuw gips worden voorzien. Meestal gaat het over 6 weken gips in totaal.
- Operatieve behandeling: polsplaat. Meestal wordt deze behandeling gekozen bij breuken die in het gewricht doorlopen of verplaatste fragmenten hebben. De ingreep verloopt meestal onder plaatselijke verdoving en hierbij worden de verschillende stukken van de breuk terug op hun plaats gezet. Het geheel wordt gefixeerd met een plaatje met schroeven aan de onderkant van het spaakbeen. Nadien wordt meestal 1 tot maximaal 3 weken gips voorzien. Men kan dus sneller uit het gips daar de inwendig geplaatste plaat instaat voor het behouden van de anatomische stand van de gereduceerde breuk.
