Anatomie
Om goed te weten waarover dit gaat moet een weinig anatomie worden toegelicht: de radialis zenuw kruist achter de bovenarm, van binnen naar buiten. Dan loopt hij langs voor over de buitenzijde van de elleboog. Juist onder de elleboog splits de zenuw zich op in 2 takken:
1/ Oppervlakkige tak: hij zorgt voor de gevoelsbezenuwing van de handrug aan de duimzijde en de eerste 3 vingers (duim, wijsvinger en middelvinger): zie figuur.
2/ Diepe tak (nervus interosseus posterior): Na de splitsing loopt hij onder een spier door, naar de diepte. Hij zorgt voor de motorische bezenuwing van een aantal spieren: de vinger- en polsstrekkers en een duimspier.
Symptomen
- doffe elleboogpijn aan de buitenzijde (= lateraal)
- gevoel dat arm doodvalt, loodzwaar wordt bij inspanning met onderarm
- het kan evolueren naar verminderde kracht (paresis) tot verlamming (paralysis) van de steekpezen van duimen en vingers
Kliniek
- pijn over de nervus interosseus posterior (5 cm onder de elleboogplooi)
- pijn bij supinatie met gestrekte elleboog tegen weerstand
- pijn bij het strekken van de tweede en derde vinger (MCP) tegen weerstand
Diagnostiek
Meestal is een elektromyografisch onderzoek (EMG of “naaldjesonderzoek” van de zenuwen) negatief. De zenuw klemt immers niet continu in, maar enkel bij belasting. Zij heeft dus niet continu te lijden en ondergaat (vooralsnog) geen veranderingen.
Bij twijfel kan er een proefinspuiting worden gegeven met een verdovend middel (Xylocaïne 1%) op de plaats van de pijn. (Let wel: deze zenuw bezenuwt de strekkers van de pols. Als de inspuiting goed werkt, kan men tijdelijk een slappe hand (drophand) vertonen. Geen paniek, dit herstelt uit zichzelf eenmaal de verdoving is uitgewerkt.
Indien deze inspuiting tijdelijk de pijn verlicht (de verdoving werkt doorgaans 4 uur), dan pleit dit eerder in het voordeel van dit letsel en kan een definitieve pijnverlichting worden beoogd door een release van de zenuw uit te voeren.
Behandeling
Indien de onderzoeksgegevens de diagnose bevestigen, dient de zenuw heelkundig te worden vrijgemaakt. Op zich gaat het om een kleinere ingreep waarna geen gips nodig is, en waarbij (eenmaal de wonde mooi geheeld) snel alle activiteiten mogen worden heropgestart. De beste resultaten worden behaald indien de behandeling snel na de start van de klachten wordt ingesteld.